| آقای محمد س شغل معلم اهل ایرانشهر |  |
 |
 |
| با خود می گفتم در جایی که یک مکتب فکری و یک عالم گمراه این همه فتنه گری می کند آیا تاثیر حکومت های مخالف علویان و اهل بیت (علیهم السلام) در طول تاریخ در جهت دور کردن مردم از اهل بیت (علیهم السلام) حتی به عنوان یک احتمال هم قابل بررسی نیست ؟ آیا علمای اهل سنت و مردم زمان ما به دلیل سادگی خویش قربانی سیاست های مخالفان حضرت علی (علیه السلام ) نشدند ؟ وقتی از علمایمان درباره اهل بیت می پرسیدم و یا به مطالعه ی کتب مذهبی می پرداختم این جواب را در می یافتم که اهل سنت محب اهل بیت (علیهم السلام) هستند و تمام شعرای بنام اهل سنت در مدحشان شعر گفته اند . ولی استنباط کلی من این بود که اهل بیت (علیهم السلام) نه معصوم بودند و نه خود چنین ادعای داشتند بلکه این غالیان بودند که اینها را درست کردند . اما سخنان و دیدگاه ابن تیمیه حنبلی مذهب – که پیشوای معنوی سلفیان امروزی است – در مورد علی (علیه السلام) و نقض حریم اعتقادی اهل سنت یعنی عدالت صحابه توسط او ، ذهن مرا به جای مقایسه ی دو مسلک وهابی و حنفی به بررسی دو مذهب سنی و شیعه متوجه کرد و این گونه بود که سعی نمودم خودم را از قیود تعصبات و چراغ خطرهایی که مذاهب مانند حصاری به دور خود کشیده اند تا هر گونه سخن دیگری به گوش پیروانش نرسد آزاد کنم . در خلال شرکت در مجالس مذهبی به نکته ی عجیبی برخورد کردم ، وهابی ها با شگرد خاص با مخفی شدن در لباس یک عالم حنفی ، افکار خود را به خورد مردم می دادند و حتی در این جلسات که عامه ی مردم به دلیل بی اطلاعی و علما هم به دلیل خوش باوری و اعتماد به حنفی بودن بر پا کنندگان مجالس و شاید هم به دلیل عدم بضاعت علنی به دلیل فاصله گرفتنشان از مطالعه و درگیر شدن با مسایل اجتماعی و اقتصادی و زندگی روزمره ، ندانسته تبدیل به بوق تبلیغاتی وهابی ها می شدند . در حالی که اگر مشخصا می دانستند که کسی وهابی است از او فاصله می گرفتند . من در ابتدا تحت تاثیر چنین فضاهایی ، شعرهای تند و احساسی در رد زیارت قبور ، در دفاع از نظریه ی عدالت صحابه ، در مدح خلفای راشدین و حمله ی به منتقدان آنها و تبیین توحید از دیدگاه وهابیون در رد رفتار به اصطلاح اهل بدعت و به قول آنها مشرکین زمانه که درجه ی شرکشان از مشرکان جاهلی هم افزون تر است سرودم . ولی بعدا با مراجعه به مکتب حنفی ها به بطلان بسیاری از این نظرات از دیدگاه احناف پی بردم و آن وقت بود که متوجه شدم که من چگونه ناخود آگاه در جایگاه یک حنفی مخالف وهابیت ، به بیان افکار وهابیت در شعرهایم دست زده ام ، لذا بار دیگر همان سوالات را به شکل خیلی محسوس تر طرح کردم که آیا همان طوری که علمای حنفی و پیروان آنها این گونه دچار فریب می شوند یا در اثر جهالت دچار اشتباه شده یا در واقع می دانند و کتمان و سکوت می کنند ، اسلاف آنها هم در روزگار ائمه ی معصومین (علیهم السلام)همین گونه دچار فریب فریبکاران و حکومت های غاصب نشده اند ؟ و خود را از نعمت هدایت ائمه ی معصومین (علیهم السلام) محروم نکرده اند ؟ و این گونه بردگی فکری و وابستگی به سیاست بازان حیله گر را در اثر همین سادگی و ساده لحی خویش ( مانند ابوموسی اشعری و به تبع آن اشاعره ) در مسلک و مذهب خود نهادینه نکرده اند ؟ در گیر و دار این اتفاقات هر وقت اذان و نماز ار حرم امام رضا (علیه السلام) یا خواهرش (علیها السلام) از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش می شد به دقت به آن نگاه می کردم و عشقی عجیب به امام غریب تمام وجودم را فرا می گرفت ، تا این که صبح جمعه ای صدای مردی عاشق اهل بیت (علیهم السلام) تمام تنم را لرزاند . مرحوم محمد رضا آقاسی بود که در انتظار مولایش امام زمان (عج) و در صفای بارگاه امام هشتم (علیه السلام ) در وصف آن دو می خواند و این گونه بود که حسی به من می گفت عشق اینجاست ، راه اینجاست ، چرا به بیراهه می روی ؟ از آنان که امت واحده ی محمد (صلی الله علیه و آله ) را به هفتاد و دو فرقه ی ضاله تقسیم نمودند و خود را از کشتی نجات اهل بیت عقب کشیدند و چشم خویش را بر ثقلین بستند و از درک امام زمان (عج) خویش عاجز گشته و به مرگ جاهلی مرده و پیروانش هم می میرند ، هان حذر کن . نوراهای مرحوم آقاسی را تهیه کردم شعرهایش ، حسش و گریه هایش مرا سخت متاثر کرد و بچه ی خردسال مرا نیز عاشق او نمود . مدتی گذشت که می خواستم از این حس به سادگی عبور کنم اما دیگر دست من نبود این کرامت ضامن آهو بود که من را به حضور طلبید و از عنایت خویش مرا بهره مند ساخت و عطش درون مرا تسکین داد . برگرفته از کتاب پرچمهای برافراشته داستان شیعه شدن یک معلم اهل سنت از ایرانشهر |
