بر اساس این گزارش، این پایان نامه در پاسخ به این شبهه که آیا کسی میتواند در سنین کودکی به امامت برسد؟ نوشته شده است.
چکیده
مقوله امامت، از مباحث اساسی و حایز اهمیت علم کلام است که متکلمان شیعی ضمن تحلیل مسائل مربوط به آن کتابهای قابل توجهی در این عرصه نگاشتهاند اما در موضوع امامت در سن طفولیت اقدام مناسبی صورت نگرفته است که سؤالات و شبهات کلیدی این بحث مربوط به عصر امام جواد و امام هادی و امام زمان (ع) بوده است با این وصف در نوشتار موجود ضمن واکاوی مسأله مورد عنایت به دلایل عقلی و نقلی آن اشاره خواهیم نمود.
بیان مسأله
امامت یکی از اصول عقاید شیعه است که این مسأله جایگاه بسیار بالایی دارد و از زمان رحلت پیغمبر موضوع مورد چالش و اختلاف قرار گرفت از مسایل مرتبط با امامت ائمه طاهرین موضوع آنان در ایام کودکی است که تحقیق حاضر به کاوش و برسی ابعاد این موضوع میپردازد و شبهاتی که از سوی مخالفان مکتب امامیه در این عرصه مطرح شده است در پژوهش حاضر به پاسخ آنان خواهد پرداخت.
ضرورت تحقیق
شیعه معتقد است که با پایان یافتن نبوت مقام ولایت قطع نمیشود بلکه پیغمبر جانشینهایی دارد که برای پاسداری از شریعت او آموزگاری میکنند و امام است که بعد از پیغمبر باید پاسخگوی نیازهای بشریت باشد اما مرکز بحث ما در اینجا در مورد امامت در سن طفولیت است که شبهاتی در ذهن بعضی افراد تداعی میکند لذا لازم میدانم به صورت فشرده این بحث نقادی شود.
هدف تحقیق
هدف جستار حاضر این است که امامت سه نفر از امامان شیعه از جانب مخالفین ما به شدت مورد طعن
قرار گرفته و به نوعی پیروان مکتب علوی را سفیه معرفی میکنند که چرا شیعه از افرادی پیروی میکند که در ایام طفولیت و کودکی بودند و مقام امامت برای آنها قائل هستند به دلیل اهمیت موضوع تلاش بر آن شده که به صورت اختصار به شبهات این موضوع پاسخ مناسبی ارائه نماییم.
پیشینه تحقیق سابقه این مسأله و مطرح شدن شبهات در این عرصه به آغاز امامت امام جواد(ع) باز میگردد که به شدت مورد شبهه قرار گرفت که امام با این سن کم چگونه مقام امامت دارد و بعد این سؤالات در مورد امامت امام هادی(ع) مطرح شد که این هم به نوعی مورد تردید قرار گرفت و همچنین شبهات درباره امامت امام مهدی(عج) عنوان گردید.
متأسفانه تا کنون در این زمینه کتابی از شیعه به چاپ نرسیده است بر این اساس کوشش نویسنده تحقیق موجود بر آن است که شبهات مربوط به امامت این سه امام (ع) را پاسخ داده است.
سؤال اصلی
آیا کسی میتواند در کودکی به مقام امامت و خلافت برسد؟
سؤال فرعی
طفل چگونه میتواند امام و رهبر شود در حالی که تکلیف ندارد؟
کودک ممنوع از تصرف در اموال چگونه در امور دیگران تصرف میکند؟
کودک چگونه میتواند عالم به همه امور باشد؟
روش تحقیق
تحقیق کتابخانهای است و نویسنده سعی کرده از منابع اصلی بیشتر استفاده کند اگر چه در این موضوع کار بسیار کم شده است.
نتیجه گیری
خلاصه مطالب به این شرح است که امامت در سن کودکی نه تنها امکان دارد بلکه اراده مشییت خداوند بر آن تعلق گرفته است و دوران شکوفایی عقل انسان معمولاً حد و مرزی ندارد لذا در افراد نابغه هم به چشم دیده میشود که در سنین کودکی به کمالات زیادی دست مییابند.
همچنین پیامبرانی بودهاند که خداوند در کودکی به آنها مقام نبوت را عطا کرده است لذا امامت در سن کودکی از نظر عقلی محال نیست و از دیدگاه روایات هم این مسأله مورد بحث قرار گرفت که روایات هم خردسال بودن امام را مانعی برای مقام امامت نمیدانند.
این بحث از زمان امام جواد(ع) اوج گرفت و در زمان امام هادی(ع) دوباره مطرح شد همچنین در زمان امام مهدی (عج) نیز مورد بحث قرار گرفت و شبهات فراوانی در این مورد به میان آمد که پاسخ آنها را بیان کرده است.
شایان ذکر است پایان نامه «امامت ائمه طاهرین (ع) در ایام کودکی» به قلم محمد بامری و با راهنمایی حجتالاسلام غلامحسن محرمی و مشاوره حجتالاسلام محمد رضا جباری برای اخذ مدرک سطح دو رشته تاریخ اسلام مرکز تخصصی امام رضا (ع) نوشته شده و در سال 1390دفاع شده است.
علاقهمندان به مطالعه این پایاننامه میتوانند به کتابخانه مؤسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا (ع) قم مراجعه کنند./905/پ202/ن